Week 6/7 - Nieuwe hobbies

"We gaan naar Bali", zongen we euforisch toen we onze tickets hadden geboekt, en dat gevoel was er nog steeds toen we landden. Vanuit de lucht werd al duidelijk dat we in een paradijsje terecht zouden komen. We zaten middenin onze reunietour, dus we werden opgehaald door een bekende, Nicole, een heel relaxed vriendinnetje van Sil. De eerste nachten mochten we bij haar logeren en we vielen direct met onze neus in de boter: Wat een mooie villa! We hadden onze eigen kamer grenzend aan het overdekte, maar verder open, woongedeelte. Achter het pand een douche in de buitenlucht en naast de kamer van Nicole een groot zwembad omgeven door veel tropisch groen. In de tuin stond verder nog een houten massagetafel waar Frits en ik later nog onder handen zijn genomen. Frits en Marinke vierden hun laatste dagen op Bali en nadat we onze spullen hadden gedropt zijn we direct naar het hippe Kudeta gegaan, waar zij al op hun bedjes lagen. Zo leuk om elkaar weer terug te zien! Frits en Steph liepen elkaar in slow-motion tegemoet over het strand :) Na een paar borrels op het strand moest er uiteraard nog even geshined worden op het terras. Er bleken nog meer bekenden uit het Nederlandse nachtleven te zitten, want na even goed kijken spotte Steph Nadine. Zij was hier met haar vriend om hun bruiloft te regelen. Zijn mindere locaties denkbaar.


De beste golven lopen 's ochtends vroeg binnen, dus om half zeven zaten wij op onze scooter om met Frits en Marinke richting Canggu en Tugu Beach te gaan. Daar zijn ons de eerste beginselen van het golfsurfen door Frits bijgebracht en die smaakte, voornamelijk voor Steph, naar meer. Onderweg terug zijn we nog aangehouden door een nepagent die ons een boete wilde laten betalen voor het feit dat we maar 1 helm meehadden. Nadat Sil om legitimatie vroeg konden we snel weer doorrijden. De volgende dag werkte die truc helaas niet, want toen bleek het om echte agenten te gaan en waren we dus ook echt geld kwijt. We hebben daarna een heel gezellig afscheidetentje met Frits en Marinke gehad, in La Plancha, Frits was aan het koken van de hitte, de volgende dag vertrokken ze terug naar Nederland, waar Frits weer af kon koelen. Wij vertrokken de volgende dag naar het binnenland van Bali, naar Ubud.


In een van de yoga mekka's van de wereld (ook Liz uit Eat Pray Love is hier geweest!!) konden we logeren bij Allard en Claire, die na een succesvol ondernemersavontuur van vier jaar in San Fransisco, samen met hun kids Jip en Rosie een jaar de stekker eruit hebben getrokken op Bali. Dit was wederom een feestje, de Bintang werd gelijk ingeslagen en gekletst tot in de nacht. De volgende ochtend was door Allard en Claire onze lekkerste massage tot nu toe geregeld, zodat we ontspannen aan de activiteit konden beginnen. Steph's eerste yogales!!! De inleiding in deze wondere wereld werd gegeven door Becks en die raakte de juiste chakra bij Steph. Dit is echt leuk en geeft veel voldoening, dus de volgende dag zijn we weer meegegaan naar een les. Yogi Daniel hield het tempo er goed in, inhale/exhale, waardoor de opwaartse boog wat minder strak stond dan de dag ervoor.

Ubud hebben wij een dag op de motor verkend, maar eigenlijk veel tekort. Deze plek vraagt om meer tijd. Na de Sinterklaas cadeaus te hebben aangevuld en een van de slechtste films ever hebben gekeken; Grown Ups, hebben we na drie dagen alweer afscheid moeten nemen van Ubud en zijn we doorgegaan naar het zuiden van Bali, Canggu.


In Canggu zijn Marieke, een oude klant van Steph, en Joost een homestay begonnen en hadden twee weken ervoor twee luxe appartementen geopend. Hier kon Sil aan haar kleur werken en Steph aan zijn tweede nieuwe hobby, golfsurfen. De tweede dag kreeg hij priveles van local Frankie die hem in twee uur theorie en praktijk op een longboard liet staan. Praktisch elke golf werd gepakt en ook dit smaakte naar meer. Door het slechtere weer en de lage swell de dagen erna kon er niet meer gesurft worden, maar de komende maanden Australie, NZ en Zuid-Amerika zullen er nog kansen genoeg komen.


Nicole hebben wij de dag voor we van Bali vertrokken bedankt en gedag gezegd. Samen met Steph heeft zij nog een yogales in Desa Seni genomen, een briljant mooie plek in Canggu. Sil had Bali belly, geen pretje.


De volgende dag zijn we met de bus het eiland afgereden en per boot naar Java gegaan. De nachtbus bracht ons in Yogyakarta waar een paar weken eerder een vulkaan was uitgebarsten. De gevolgen hiervan waren zeer zichtbaar, palmen met hangende bladeren, overstroomde huizen, overal as op de grond en afgebroken bruggen. We zijn met een privebus naar de Borobodur gereden en onderweg hebben we veel ellende gezien. Door het slechte weer waren we overigens de enige toeristen bij dit bekende heiligdom, waardoor we wat bijzondere foto's konden nemen. Van Yogyakarta zijn we per trein naar Jakarta gereisd, omdat daar ons vliegtuig naar Australie vertrok. Behalve de VOC geschiedenis is hier niet veel te zien, dus we waren blij dat we weer naar een nieuwe plek vertrokken!

Azie zit er op voor ons, het was prachtig! De natuur is overweldigend groen, de mensen bescheiden, de straten chaotisch, het eten overheerlijk! Gaan Azie missen, en zijn ook blij om de komende 6 weken even niet voor alles te onderhandelen, of niet bij elke aankoop opgelicht te worden en ook zal het een welkome verandering zijn om gewoon met de locals te kunnen praten!
Down under here we come!!!

Veel liefs,
Steph & Sil

Week 5/6 - TukTuk? Taxi? Transport?

Phnom Penh. You love it and you hate it. De eerste indruk was goed. Het waterfestival was in volle gang en de stad zag er goed uit. Na wat geneuzel met een tuktuk driver, die ons ondanks zeer heldere instructies toch naar een ander hostel wilde brengen, hadden we snel een slaapplek in de gewenste buurt gevonden. We zijn direct de stad ingelopen en waren niet de enigen.. Over 100 meter deden we tientallen minuten en we vroegen ons af hoe dit goed kon blijven gaan. Bij ons in de straat stond zeker twee uur een ambulance met loeiende sirenes die geen kant op kon. Onderweg kreeg Steph het nog aan de stok met een net iets groter dan gemiddelde Cambodiaan die met zijn smerige, lange nagels in Steph's pols ruzie zocht en om geld vroeg. Het liep met een sisser af, maar het litteken staat er nog. De volgende dag zijn we vroeg op pad gegaan, zodat we ook weer vroeg terug zouden zijn. Die dag zijn we naar Tuol Sleng (Security Prison 21 (S-21)) en the Killing Fields of Choeung Ek gegaan. Heel aangrijpend. 's Middags nog even naar het roeien op de Mekong, 60 man in een drakenboot, en daarna op tijd naar het guesthouse. Dat dit een goeie keus was bleek de volgende ochtend toen we hoorden dat vlakbij op een brug zo'n 400 mensen waren doodgedrukt nadat paniek was uitgebroken.

Na de hectiek van Phnom Penh was Siem Reap een welkome afwisseling. Het stadje vlakbij Angkor Wat is relaxed en gezellig. Hier vonden we ons eerste hostel met zwembad. Sil wilde naar de kapper en Steph vond dat hij ook wel wat ontspanning verdiend had. Dus twee deuren van de kapper lag hij op een ietwat sompig bedje klaar voor een traditionele Cambodiaanse massage...dacht Steph. Ver voor het afgesproken uur stond hij teleurgesteld, want geen goeie massage en kruisgrijperij, weer naast Sil. Enfin, de volgende dag zijn we naar de tempels gefietst, de hele dag zo'n 40 km. Eerst naar Ta Prohm, waar de bomen uit de tempels groeien. En toen naar Angkor Thom en Angkor Wat. Indrukwekkend en heet. Om drie uur hadden we gezien wat we wilden zien en om vier uur lagen we in het zwembad.
De tocht per boot van Siem Reap naar Battambang was heel mooi. Over Tonle Sap Lake dat tijdens regentijd verviervoudigt in omvang en een van 's werelds grootste bronnen voor zoetwatervissen is, en door nauwe waterwegen. In Battambang zijn we helaas een camera kwijtgeraakt, maar gelukkig hebben we er nog een.

De volgende dag vertrok de bus naar Bangkok, eerst stop op de reunie tour, op weg naar de familie Winkelhuijzen. Die avond hebben we in de Beemsterstraat met Jan-Willem, een middelbare schoolvriend van Steph die nu voor DHL in Thailand werkt, en zijn vrouw Annemarie tot drie uur gekletst en gedronken. We hebben daar een beetje van het expat-leven meegekregen en zijn onder meer meegegaan naar de voetbaltraining van hun zoontje Gijs op het terrein van de ISB (International School of Bangkok). Steph trapte daar een balletje met de jongste, Tom. De oudste, Jan, had Nederlandse les en kwam later naar training. Op de terugweg kon Steph de verleiding niet weerstaan en liet aan de mannen zien hoe je een bal op de driving range wegslaat. Er wordt hard gewerkt, maar het leven van een expat is zo slecht nog niet. We kwamen tot de conclusie dat wij wel zouden kunnen wennen aan het leven zoals Jan-Willem en Annemarie dat voor zichzelf opgebouwd hebben. Zeker in een stad als Bangkok waar in vergelijking met HCMC en PP een betere sfeer hangt en veel te doen en te zien is. Uiteraard zijn we China Town nog even ingerend en hebben we op straat voor drie dollar een noodle soepje geluncht. Liepen we in een grote, Westerse mall meteen tegen een North Face shop aan waar Sil eindelijk een goeie tas kon kopen. Daarna zijn we na een taaie onderhandeling (je blijft onderhandelen in Azie!) met een tuktuk driver naar Khao San Road gegaan en van daaruit met de boot stroomopwaarts in een uurtje naar de expatwijk van de familie Winkelhuijzen. Na nog een avondje oppassen op de boys vertrok de volgende dag vroeg in de ochtend ons vliegtuig naar Bali!