"We gaan naar Bali", zongen we euforisch toen we onze tickets hadden geboekt, en dat gevoel was er nog steeds toen we landden. Vanuit de lucht werd al duidelijk dat we in een paradijsje terecht zouden komen. We zaten middenin onze reunietour, dus we werden opgehaald door een bekende, Nicole, een heel relaxed vriendinnetje van Sil. De eerste nachten mochten we bij haar logeren en we vielen direct met onze neus in de boter: Wat een mooie villa! We hadden onze eigen kamer grenzend aan het overdekte, maar verder open, woongedeelte. Achter het pand een douche in de buitenlucht en naast de kamer van Nicole een groot zwembad omgeven door veel tropisch groen. In de tuin stond verder nog een houten massagetafel waar Frits en ik later nog onder handen zijn genomen. Frits en Marinke vierden hun laatste dagen op Bali en nadat we onze spullen hadden gedropt zijn we direct naar het hippe Kudeta gegaan, waar zij al op hun bedjes lagen. Zo leuk om elkaar weer terug te zien! Frits en Steph liepen elkaar in slow-motion tegemoet over het strand :) Na een paar borrels op het strand moest er uiteraard nog even geshined worden op het terras. Er bleken nog meer bekenden uit het Nederlandse nachtleven te zitten, want na even goed kijken spotte Steph Nadine. Zij was hier met haar vriend om hun bruiloft te regelen. Zijn mindere locaties denkbaar.
De beste golven lopen 's ochtends vroeg binnen, dus om half zeven zaten wij op onze scooter om met Frits en Marinke richting Canggu en Tugu Beach te gaan. Daar zijn ons de eerste beginselen van het golfsurfen door Frits bijgebracht en die smaakte, voornamelijk voor Steph, naar meer. Onderweg terug zijn we nog aangehouden door een nepagent die ons een boete wilde laten betalen voor het feit dat we maar 1 helm meehadden. Nadat Sil om legitimatie vroeg konden we snel weer doorrijden. De volgende dag werkte die truc helaas niet, want toen bleek het om echte agenten te gaan en waren we dus ook echt geld kwijt. We hebben daarna een heel gezellig afscheidetentje met Frits en Marinke gehad, in La Plancha, Frits was aan het koken van de hitte, de volgende dag vertrokken ze terug naar Nederland, waar Frits weer af kon koelen. Wij vertrokken de volgende dag naar het binnenland van Bali, naar Ubud.
In een van de yoga mekka's van de wereld (ook Liz uit Eat Pray Love is hier geweest!!) konden we logeren bij Allard en Claire, die na een succesvol ondernemersavontuur van vier jaar in San Fransisco, samen met hun kids Jip en Rosie een jaar de stekker eruit hebben getrokken op Bali. Dit was wederom een feestje, de Bintang werd gelijk ingeslagen en gekletst tot in de nacht. De volgende ochtend was door Allard en Claire onze lekkerste massage tot nu toe geregeld, zodat we ontspannen aan de activiteit konden beginnen. Steph's eerste yogales!!! De inleiding in deze wondere wereld werd gegeven door Becks en die raakte de juiste chakra bij Steph. Dit is echt leuk en geeft veel voldoening, dus de volgende dag zijn we weer meegegaan naar een les. Yogi Daniel hield het tempo er goed in, inhale/exhale, waardoor de opwaartse boog wat minder strak stond dan de dag ervoor.
Ubud hebben wij een dag op de motor verkend, maar eigenlijk veel tekort. Deze plek vraagt om meer tijd. Na de Sinterklaas cadeaus te hebben aangevuld en een van de slechtste films ever hebben gekeken; Grown Ups, hebben we na drie dagen alweer afscheid moeten nemen van Ubud en zijn we doorgegaan naar het zuiden van Bali, Canggu.
In Canggu zijn Marieke, een oude klant van Steph, en Joost een homestay begonnen en hadden twee weken ervoor twee luxe appartementen geopend. Hier kon Sil aan haar kleur werken en Steph aan zijn tweede nieuwe hobby, golfsurfen. De tweede dag kreeg hij priveles van local Frankie die hem in twee uur theorie en praktijk op een longboard liet staan. Praktisch elke golf werd gepakt en ook dit smaakte naar meer. Door het slechtere weer en de lage swell de dagen erna kon er niet meer gesurft worden, maar de komende maanden Australie, NZ en Zuid-Amerika zullen er nog kansen genoeg komen.
Nicole hebben wij de dag voor we van Bali vertrokken bedankt en gedag gezegd. Samen met Steph heeft zij nog een yogales in Desa Seni genomen, een briljant mooie plek in Canggu. Sil had Bali belly, geen pretje.
De volgende dag zijn we met de bus het eiland afgereden en per boot naar Java gegaan. De nachtbus bracht ons in Yogyakarta waar een paar weken eerder een vulkaan was uitgebarsten. De gevolgen hiervan waren zeer zichtbaar, palmen met hangende bladeren, overstroomde huizen, overal as op de grond en afgebroken bruggen. We zijn met een privebus naar de Borobodur gereden en onderweg hebben we veel ellende gezien. Door het slechte weer waren we overigens de enige toeristen bij dit bekende heiligdom, waardoor we wat bijzondere foto's konden nemen. Van Yogyakarta zijn we per trein naar Jakarta gereisd, omdat daar ons vliegtuig naar Australie vertrok. Behalve de VOC geschiedenis is hier niet veel te zien, dus we waren blij dat we weer naar een nieuwe plek vertrokken!
Azie zit er op voor ons, het was prachtig! De natuur is overweldigend groen, de mensen bescheiden, de straten chaotisch, het eten overheerlijk! Gaan Azie missen, en zijn ook blij om de komende 6 weken even niet voor alles te onderhandelen, of niet bij elke aankoop opgelicht te worden en ook zal het een welkome verandering zijn om gewoon met de locals te kunnen praten!
Down under here we come!!!
Veel liefs,
Steph & Sil
Sunday, December 12, 2010
Week 5/6 - TukTuk? Taxi? Transport?
Phnom Penh. You love it and you hate it. De eerste indruk was goed. Het waterfestival was in volle gang en de stad zag er goed uit. Na wat geneuzel met een tuktuk driver, die ons ondanks zeer heldere instructies toch naar een ander hostel wilde brengen, hadden we snel een slaapplek in de gewenste buurt gevonden. We zijn direct de stad ingelopen en waren niet de enigen.. Over 100 meter deden we tientallen minuten en we vroegen ons af hoe dit goed kon blijven gaan. Bij ons in de straat stond zeker twee uur een ambulance met loeiende sirenes die geen kant op kon. Onderweg kreeg Steph het nog aan de stok met een net iets groter dan gemiddelde Cambodiaan die met zijn smerige, lange nagels in Steph's pols ruzie zocht en om geld vroeg. Het liep met een sisser af, maar het litteken staat er nog. De volgende dag zijn we vroeg op pad gegaan, zodat we ook weer vroeg terug zouden zijn. Die dag zijn we naar Tuol Sleng (Security Prison 21 (S-21)) en the Killing Fields of Choeung Ek gegaan. Heel aangrijpend. 's Middags nog even naar het roeien op de Mekong, 60 man in een drakenboot, en daarna op tijd naar het guesthouse. Dat dit een goeie keus was bleek de volgende ochtend toen we hoorden dat vlakbij op een brug zo'n 400 mensen waren doodgedrukt nadat paniek was uitgebroken.
Na de hectiek van Phnom Penh was Siem Reap een welkome afwisseling. Het stadje vlakbij Angkor Wat is relaxed en gezellig. Hier vonden we ons eerste hostel met zwembad. Sil wilde naar de kapper en Steph vond dat hij ook wel wat ontspanning verdiend had. Dus twee deuren van de kapper lag hij op een ietwat sompig bedje klaar voor een traditionele Cambodiaanse massage...dacht Steph. Ver voor het afgesproken uur stond hij teleurgesteld, want geen goeie massage en kruisgrijperij, weer naast Sil. Enfin, de volgende dag zijn we naar de tempels gefietst, de hele dag zo'n 40 km. Eerst naar Ta Prohm, waar de bomen uit de tempels groeien. En toen naar Angkor Thom en Angkor Wat. Indrukwekkend en heet. Om drie uur hadden we gezien wat we wilden zien en om vier uur lagen we in het zwembad.
De tocht per boot van Siem Reap naar Battambang was heel mooi. Over Tonle Sap Lake dat tijdens regentijd verviervoudigt in omvang en een van 's werelds grootste bronnen voor zoetwatervissen is, en door nauwe waterwegen. In Battambang zijn we helaas een camera kwijtgeraakt, maar gelukkig hebben we er nog een.
De volgende dag vertrok de bus naar Bangkok, eerst stop op de reunie tour, op weg naar de familie Winkelhuijzen. Die avond hebben we in de Beemsterstraat met Jan-Willem, een middelbare schoolvriend van Steph die nu voor DHL in Thailand werkt, en zijn vrouw Annemarie tot drie uur gekletst en gedronken. We hebben daar een beetje van het expat-leven meegekregen en zijn onder meer meegegaan naar de voetbaltraining van hun zoontje Gijs op het terrein van de ISB (International School of Bangkok). Steph trapte daar een balletje met de jongste, Tom. De oudste, Jan, had Nederlandse les en kwam later naar training. Op de terugweg kon Steph de verleiding niet weerstaan en liet aan de mannen zien hoe je een bal op de driving range wegslaat. Er wordt hard gewerkt, maar het leven van een expat is zo slecht nog niet. We kwamen tot de conclusie dat wij wel zouden kunnen wennen aan het leven zoals Jan-Willem en Annemarie dat voor zichzelf opgebouwd hebben. Zeker in een stad als Bangkok waar in vergelijking met HCMC en PP een betere sfeer hangt en veel te doen en te zien is. Uiteraard zijn we China Town nog even ingerend en hebben we op straat voor drie dollar een noodle soepje geluncht. Liepen we in een grote, Westerse mall meteen tegen een North Face shop aan waar Sil eindelijk een goeie tas kon kopen. Daarna zijn we na een taaie onderhandeling (je blijft onderhandelen in Azie!) met een tuktuk driver naar Khao San Road gegaan en van daaruit met de boot stroomopwaarts in een uurtje naar de expatwijk van de familie Winkelhuijzen. Na nog een avondje oppassen op de boys vertrok de volgende dag vroeg in de ochtend ons vliegtuig naar Bali!
Na de hectiek van Phnom Penh was Siem Reap een welkome afwisseling. Het stadje vlakbij Angkor Wat is relaxed en gezellig. Hier vonden we ons eerste hostel met zwembad. Sil wilde naar de kapper en Steph vond dat hij ook wel wat ontspanning verdiend had. Dus twee deuren van de kapper lag hij op een ietwat sompig bedje klaar voor een traditionele Cambodiaanse massage...dacht Steph. Ver voor het afgesproken uur stond hij teleurgesteld, want geen goeie massage en kruisgrijperij, weer naast Sil. Enfin, de volgende dag zijn we naar de tempels gefietst, de hele dag zo'n 40 km. Eerst naar Ta Prohm, waar de bomen uit de tempels groeien. En toen naar Angkor Thom en Angkor Wat. Indrukwekkend en heet. Om drie uur hadden we gezien wat we wilden zien en om vier uur lagen we in het zwembad.
De tocht per boot van Siem Reap naar Battambang was heel mooi. Over Tonle Sap Lake dat tijdens regentijd verviervoudigt in omvang en een van 's werelds grootste bronnen voor zoetwatervissen is, en door nauwe waterwegen. In Battambang zijn we helaas een camera kwijtgeraakt, maar gelukkig hebben we er nog een.
De volgende dag vertrok de bus naar Bangkok, eerst stop op de reunie tour, op weg naar de familie Winkelhuijzen. Die avond hebben we in de Beemsterstraat met Jan-Willem, een middelbare schoolvriend van Steph die nu voor DHL in Thailand werkt, en zijn vrouw Annemarie tot drie uur gekletst en gedronken. We hebben daar een beetje van het expat-leven meegekregen en zijn onder meer meegegaan naar de voetbaltraining van hun zoontje Gijs op het terrein van de ISB (International School of Bangkok). Steph trapte daar een balletje met de jongste, Tom. De oudste, Jan, had Nederlandse les en kwam later naar training. Op de terugweg kon Steph de verleiding niet weerstaan en liet aan de mannen zien hoe je een bal op de driving range wegslaat. Er wordt hard gewerkt, maar het leven van een expat is zo slecht nog niet. We kwamen tot de conclusie dat wij wel zouden kunnen wennen aan het leven zoals Jan-Willem en Annemarie dat voor zichzelf opgebouwd hebben. Zeker in een stad als Bangkok waar in vergelijking met HCMC en PP een betere sfeer hangt en veel te doen en te zien is. Uiteraard zijn we China Town nog even ingerend en hebben we op straat voor drie dollar een noodle soepje geluncht. Liepen we in een grote, Westerse mall meteen tegen een North Face shop aan waar Sil eindelijk een goeie tas kon kopen. Daarna zijn we na een taaie onderhandeling (je blijft onderhandelen in Azie!) met een tuktuk driver naar Khao San Road gegaan en van daaruit met de boot stroomopwaarts in een uurtje naar de expatwijk van de familie Winkelhuijzen. Na nog een avondje oppassen op de boys vertrok de volgende dag vroeg in de ochtend ons vliegtuig naar Bali!
Friday, November 19, 2010
Week 3/4: PDR (please don't rush)
Eindelijk de stekker eruit. Of PDR, zoals de Laotianen zeggen.
Na het met Vietnamese steden vergeleken al veel rustigere Luang Prabang, zijn we naar de hoofdstad Vientane gereisd met de nachtbus. Een tussenstop, want ondanks de rol van deze stad voor Laos is er vrij weinig te doen. Sil zag hier overigens wel voor de eerste keer hoe de seniore mannelijke Europeaan zich met de lokale meisjes vermaakt. Was even schrikken. Om daarvan te bekomen zijn we met Rianne die we bij het ontbijt hadden leren kennen net buiten de stad naar een traditionele kruidensauna met aansluitend massage geweest. Het was niet echt de spa waar we op hadden gehoopt, maar niettemin heel relaxed.
Diezelfde avond zijn we met een slaapbus (letterlijk met bedden) naar het zuiden van Loas gereden, naar de zogenaamde "Fourthousand Islands". Brede uitlopers van de Mekong met een aantal paradijselijke eilandjes. Wij kozen voor Don Khon, de meest relaxte van allemaal. Grenzend aan Don Det, want daar zou het allemaal gebeuren en we hebben naast kippen en honden wel iets van reuring nodig om ons heen. Het guesthouse waar we uiteindelijk terecht kwamen lag aan de Mekong, inclusief hangmat, dus PDR in optima forma. 's Avonds zijn we met de fiets naar het "feestgedruis" gefietst voor een fenomenabele zonsondergang. In het donker zijn we later met onze Petzls (hoofdlamp) door de rijstvelden terug naar Don Khon gereden: Mede mogelijk gemaakt door Sub en Margo.
De volgende dag hebben we eigenlijk vrij weinig gedaan, zoals het een goed Laotiaan betaamt. Lekker getukt, lang ontbeten, hangmat, lang lunchen, lullige waterval bekeken en lang gedineerd. Tijdens het eten bleek er een behoorlijk grote, groene slang in de overdekking van het terras te zitten. In eerste instantie leek er weinig aan de hand en wilde Steph Grill het beest benaderen, totdat de restaurant eigenaar met zijn geschrokken vrouw naar buiten kwamen met een stok en BBQ knijper. De slang bleek familie van de Cobra en behoorlijk giftig. Na een beet is een mens na 20 minuten op een hele andere reis. De eigenaar sloeg het beest eerst de Mekong in, maar het kwam meteen weer de kant op. Daar werd het uiteindelijk doodgeslagen, omdat het risico te groot was.
Op het eiland kwamen we Rianne weer tegen en zijn we de laatste dag op dolfijnenjacht geweest. In deze delen van de Mekong zwemt namelijk de met uitsterven bedreigde Irriwaddy dolfijn. Dit was de moeite waard, ze kwamen in het uurtje dat we in de boot zaten vele malen boven water.
Helaas was dit tevens het einde van ons Laos avontuur. De mensen, het tempo, het eten, de natuur, dit land is absoluut een aanrader. Je merkt helaas wel dat de dingen langzaam maar zeker aan het veranderen zijn, want ook hier wil men steeds meer geld verdienen.
Om in Saigon te komen, moesten we door Cambodja. Bij de grens werden we even genaaid, omdat we een multiple-entry visum nodig hadden en alleen single-entry konden krijgen. Aangezien we na Saigon weer richting Cambodja willen betekent dit dat we nog een keer het volle pond voor een visum moeten betalen. In het stadje waar we werden gedropt om te overnachten kwam Steph tijdens het zoeken naar het hotel nog op een aparte kamer. Bij de lobby gaven ze aan vol te zitten, maar in de ruimte ernaast was nog een kamertje voor een schappele prijs vrij. Als Mister de hoek om liep kon hij het zelf zien. In het kamertje zaten zo'n twintig meisjes van plezier die de nacht wel wilden doorbrengen met deze lange falang (blanke). Een minuut later zat hij weer in de tuktuk met Sil.
Saigon is the bom. En daar hadden we na al die ontspanning ook wel weer even zin in. Dezelfde avond zijn we het nachtleven weer even ingedoken. De eerste dag zijn we naar het War Remnants Museum en het Reunification Palace geweest. Heftige, recente geschiedenis die je weer even wakker schudt.
Via Billy zijn we bij Chris en Leonie op bezoek geweest die hier naar toe zijn verhuisd om mee te helpen aan het bouwen aan een nieuw hip restaurant, Flow. Chris kookt en Leonie doet de marketing. We werden uitgenodigd om te blijven eten en na weken soep met noodels en kip was dit een feest voor de smaakpapillen. De volgende avond hebben zij ons meegenomen naar een culinair hoogstandje op ander niveau, een nachtrestaurant aan de straat. Daar hebben we tot een uurtje of drie uitstekend zitten eten. Leuk om iemand die de kaart beter kent bij je te hebben.
We staan nu op het punt om Vietnam achter ons te laten en weer naar Cambodja te gaan. Vlak voor we gaan leren surfen gaan we eerst nog wat tempels bekijken in Angor Wat!
We houden jullie op de hoogte.
Kussen
Sil&Steph
Na het met Vietnamese steden vergeleken al veel rustigere Luang Prabang, zijn we naar de hoofdstad Vientane gereisd met de nachtbus. Een tussenstop, want ondanks de rol van deze stad voor Laos is er vrij weinig te doen. Sil zag hier overigens wel voor de eerste keer hoe de seniore mannelijke Europeaan zich met de lokale meisjes vermaakt. Was even schrikken. Om daarvan te bekomen zijn we met Rianne die we bij het ontbijt hadden leren kennen net buiten de stad naar een traditionele kruidensauna met aansluitend massage geweest. Het was niet echt de spa waar we op hadden gehoopt, maar niettemin heel relaxed.
Diezelfde avond zijn we met een slaapbus (letterlijk met bedden) naar het zuiden van Loas gereden, naar de zogenaamde "Fourthousand Islands". Brede uitlopers van de Mekong met een aantal paradijselijke eilandjes. Wij kozen voor Don Khon, de meest relaxte van allemaal. Grenzend aan Don Det, want daar zou het allemaal gebeuren en we hebben naast kippen en honden wel iets van reuring nodig om ons heen. Het guesthouse waar we uiteindelijk terecht kwamen lag aan de Mekong, inclusief hangmat, dus PDR in optima forma. 's Avonds zijn we met de fiets naar het "feestgedruis" gefietst voor een fenomenabele zonsondergang. In het donker zijn we later met onze Petzls (hoofdlamp) door de rijstvelden terug naar Don Khon gereden: Mede mogelijk gemaakt door Sub en Margo.
De volgende dag hebben we eigenlijk vrij weinig gedaan, zoals het een goed Laotiaan betaamt. Lekker getukt, lang ontbeten, hangmat, lang lunchen, lullige waterval bekeken en lang gedineerd. Tijdens het eten bleek er een behoorlijk grote, groene slang in de overdekking van het terras te zitten. In eerste instantie leek er weinig aan de hand en wilde Steph Grill het beest benaderen, totdat de restaurant eigenaar met zijn geschrokken vrouw naar buiten kwamen met een stok en BBQ knijper. De slang bleek familie van de Cobra en behoorlijk giftig. Na een beet is een mens na 20 minuten op een hele andere reis. De eigenaar sloeg het beest eerst de Mekong in, maar het kwam meteen weer de kant op. Daar werd het uiteindelijk doodgeslagen, omdat het risico te groot was.
Op het eiland kwamen we Rianne weer tegen en zijn we de laatste dag op dolfijnenjacht geweest. In deze delen van de Mekong zwemt namelijk de met uitsterven bedreigde Irriwaddy dolfijn. Dit was de moeite waard, ze kwamen in het uurtje dat we in de boot zaten vele malen boven water.
Helaas was dit tevens het einde van ons Laos avontuur. De mensen, het tempo, het eten, de natuur, dit land is absoluut een aanrader. Je merkt helaas wel dat de dingen langzaam maar zeker aan het veranderen zijn, want ook hier wil men steeds meer geld verdienen.
Om in Saigon te komen, moesten we door Cambodja. Bij de grens werden we even genaaid, omdat we een multiple-entry visum nodig hadden en alleen single-entry konden krijgen. Aangezien we na Saigon weer richting Cambodja willen betekent dit dat we nog een keer het volle pond voor een visum moeten betalen. In het stadje waar we werden gedropt om te overnachten kwam Steph tijdens het zoeken naar het hotel nog op een aparte kamer. Bij de lobby gaven ze aan vol te zitten, maar in de ruimte ernaast was nog een kamertje voor een schappele prijs vrij. Als Mister de hoek om liep kon hij het zelf zien. In het kamertje zaten zo'n twintig meisjes van plezier die de nacht wel wilden doorbrengen met deze lange falang (blanke). Een minuut later zat hij weer in de tuktuk met Sil.
Saigon is the bom. En daar hadden we na al die ontspanning ook wel weer even zin in. Dezelfde avond zijn we het nachtleven weer even ingedoken. De eerste dag zijn we naar het War Remnants Museum en het Reunification Palace geweest. Heftige, recente geschiedenis die je weer even wakker schudt.
Via Billy zijn we bij Chris en Leonie op bezoek geweest die hier naar toe zijn verhuisd om mee te helpen aan het bouwen aan een nieuw hip restaurant, Flow. Chris kookt en Leonie doet de marketing. We werden uitgenodigd om te blijven eten en na weken soep met noodels en kip was dit een feest voor de smaakpapillen. De volgende avond hebben zij ons meegenomen naar een culinair hoogstandje op ander niveau, een nachtrestaurant aan de straat. Daar hebben we tot een uurtje of drie uitstekend zitten eten. Leuk om iemand die de kaart beter kent bij je te hebben.
We staan nu op het punt om Vietnam achter ons te laten en weer naar Cambodja te gaan. Vlak voor we gaan leren surfen gaan we eerst nog wat tempels bekijken in Angor Wat!
We houden jullie op de hoogte.
Kussen
Sil&Steph
Monday, November 8, 2010
Week 2 - Shangri Laos!!
Sabaideeeeeeeeeee!
Het is niet normaal wat je in 1 week op reis allemaal mee kunt maken!
Onze week begon met elektrische dekentjes, trekkings, motorritjes en locale stammen met prachtige klederdracht in Sapa en uitzichten op de vele rijstvelden in de hooglanden van Noord-Vietnam. Daarna hebben we er 3 dagen over gedaan om van Noord-Vietnam, naar Luang Prabang in Laos te komen, wat overigens maar zo'n 350km is, maar zonder weg, heeeeuuul veel kuilen en hobbels, bussen die niet meer reden en uiteindelijk een oud busje (dat panne kreeg onderweg), waren wij zo lang zoet. Klinkt vreselijk, toch was t FANTASTISCH! Samen met de 3 gekke Koreanen waarmee we het busje deelden, hebben we vanuit de achterkant van de truck Laos loud and clear binnen zien komen; groen, warm, lachende mensen, prachtige natuur en tempels waar je helemaal stil van wordt!
Zijn nu 3 dagen in Luang Prabang...en heb nu al een button gekocht met I LOVE Laos! :) De mensen zijn zo ontspannen, de Mekong is indrukwekkend mooi en het eten heerlijk! Er hangt in het stadje bijna nergens een klok en als er eentje hangt dan kan ie stil staan of verkeerd.
Gisteren hebben we een echte Mahout-training gehad, geleerd hoe je een olifant moet berijden, en ze gewassen en gezwommen in de rivier. Echt TE GEK!
Iedere ochtend vroeg is er een monniken processie en komen uit alle prachtige tempels rijen in oranje gewaden gewikkelde buddha-tjes naar buiten, klaar om de giften van de locals in ontvangst te nemen.
Het land zet je aan tot denken, stil staan en ontspannen. Zelfs een menukaart heeft diepgang, deze vonden we gisteren; (wellicht iets voor op de muur Fred&Liekie? :)) "Worries do not empty tomorrow of it's troubles, it empties today of it's strength." Diepe shizzzle!
Vanavond vertrekken we met de nachtbus naar de hoofdstad Vienetiane, blijven daar 1 of 2 nachtjes en gaan dan door naar het zuiden van Laos, naar de 4000 Islands bij Si Phan Don waar het een paradijsje schijnt te zijn. Daarna gaan we weer naar Vietnam, het zuiden nu, om Saigon (Ho Chi Minh City) te bezoeken en van daar uit gaan we naar Cambodja.
En hebben ook al onze vlucht naar Indonesie geboekt, 1 december vertrekken we uit Bangkok naar Bali. Nadat we dit gefixt hadden, hebben we een polonaise-tje gedaan in het internet cafe en gezongen 'wij gaan naar Bali toe, wij gaan naar Bali toe, wijiiiiiiijjjjjjj gaaaaaaaan naar Bali toe".
Op Bali blijven we een kleine week en hopen we te meeten en greeten met Club FM. Daarna gaan we met de boot naar Java, om via Yogyakarta en de Borobudur naar Jakarta te komen, waar we op 12 december vliegen naar Aussieland.
Heerlijke vooruitzichten en dat beseffen we ons iedere dag maar al te goed!
Kussen uit Shangri Laos!
Steph & Sil
Het is niet normaal wat je in 1 week op reis allemaal mee kunt maken!
Onze week begon met elektrische dekentjes, trekkings, motorritjes en locale stammen met prachtige klederdracht in Sapa en uitzichten op de vele rijstvelden in de hooglanden van Noord-Vietnam. Daarna hebben we er 3 dagen over gedaan om van Noord-Vietnam, naar Luang Prabang in Laos te komen, wat overigens maar zo'n 350km is, maar zonder weg, heeeeuuul veel kuilen en hobbels, bussen die niet meer reden en uiteindelijk een oud busje (dat panne kreeg onderweg), waren wij zo lang zoet. Klinkt vreselijk, toch was t FANTASTISCH! Samen met de 3 gekke Koreanen waarmee we het busje deelden, hebben we vanuit de achterkant van de truck Laos loud and clear binnen zien komen; groen, warm, lachende mensen, prachtige natuur en tempels waar je helemaal stil van wordt!
Zijn nu 3 dagen in Luang Prabang...en heb nu al een button gekocht met I LOVE Laos! :) De mensen zijn zo ontspannen, de Mekong is indrukwekkend mooi en het eten heerlijk! Er hangt in het stadje bijna nergens een klok en als er eentje hangt dan kan ie stil staan of verkeerd.
Gisteren hebben we een echte Mahout-training gehad, geleerd hoe je een olifant moet berijden, en ze gewassen en gezwommen in de rivier. Echt TE GEK!
Iedere ochtend vroeg is er een monniken processie en komen uit alle prachtige tempels rijen in oranje gewaden gewikkelde buddha-tjes naar buiten, klaar om de giften van de locals in ontvangst te nemen.
Het land zet je aan tot denken, stil staan en ontspannen. Zelfs een menukaart heeft diepgang, deze vonden we gisteren; (wellicht iets voor op de muur Fred&Liekie? :)) "Worries do not empty tomorrow of it's troubles, it empties today of it's strength." Diepe shizzzle!
Vanavond vertrekken we met de nachtbus naar de hoofdstad Vienetiane, blijven daar 1 of 2 nachtjes en gaan dan door naar het zuiden van Laos, naar de 4000 Islands bij Si Phan Don waar het een paradijsje schijnt te zijn. Daarna gaan we weer naar Vietnam, het zuiden nu, om Saigon (Ho Chi Minh City) te bezoeken en van daar uit gaan we naar Cambodja.
En hebben ook al onze vlucht naar Indonesie geboekt, 1 december vertrekken we uit Bangkok naar Bali. Nadat we dit gefixt hadden, hebben we een polonaise-tje gedaan in het internet cafe en gezongen 'wij gaan naar Bali toe, wij gaan naar Bali toe, wijiiiiiiijjjjjjj gaaaaaaaan naar Bali toe".
Op Bali blijven we een kleine week en hopen we te meeten en greeten met Club FM. Daarna gaan we met de boot naar Java, om via Yogyakarta en de Borobudur naar Jakarta te komen, waar we op 12 december vliegen naar Aussieland.
Heerlijke vooruitzichten en dat beseffen we ons iedere dag maar al te goed!
Kussen uit Shangri Laos!
Steph & Sil
De pics zijn te vinden op: http://picasaweb.google.com/sillypavlovic/Week2PerfumePagodaSapaLuangPrabang#
Saturday, October 30, 2010
Week 1: Hong Kong - Hanoi - Halong Bay
Gooodmoooooorrrrnnnniiiiiinnnngggg Holland!
Vietnam is fantastisch!
We zitten er al helemaal lekker in, weten niet meer welke dag het is of hoe laat het is.
Hanoi is levendige en kleurrijke stad, veel scooters en elke dag heeeeurlijk eten en loempia's!
We zijn net terug van een 3 daagse trip naar Halong Bay, honderden eilanden voor de kust van Hanoi, slapen op een boot, varen langs de prachtige plekjes en 's avonds karaoke!! (Steph z'n karaoke ontmaagding...hilarisch!)
En zon! Onze 'zak meel' look zijn we al aardig kwijt.
Morgen bezoeken we de Pagode vlakbij Hanoi en stappen 's avonds op de slaaptrein naar Sapa, waar we een trekking gaan doen en een motor tour.
Willen jullie toch al heel graag wat laten zien van wat we meegemaakt hebben.
Beelden zeggen meer dan woorden...dus hier alvast wat beelden, de woorden volgen snel.
Veel liefs uit Hanoi,
Steph & Sil
Vietnam is fantastisch!
We zitten er al helemaal lekker in, weten niet meer welke dag het is of hoe laat het is.
Hanoi is levendige en kleurrijke stad, veel scooters en elke dag heeeeurlijk eten en loempia's!
We zijn net terug van een 3 daagse trip naar Halong Bay, honderden eilanden voor de kust van Hanoi, slapen op een boot, varen langs de prachtige plekjes en 's avonds karaoke!! (Steph z'n karaoke ontmaagding...hilarisch!)
En zon! Onze 'zak meel' look zijn we al aardig kwijt.
Morgen bezoeken we de Pagode vlakbij Hanoi en stappen 's avonds op de slaaptrein naar Sapa, waar we een trekking gaan doen en een motor tour.
Willen jullie toch al heel graag wat laten zien van wat we meegemaakt hebben.
Beelden zeggen meer dan woorden...dus hier alvast wat beelden, de woorden volgen snel.
Veel liefs uit Hanoi,
Steph & Sil
Friday, October 15, 2010
De Route
Op veler verzoek: Onze Route
Dit is het idee, de praktijk kan nog wel eens anders worden...we houden jullie op de hoogte!
27 okt 2010 - Vietnam, Hanoi
over land via Vietnam, Laos, Cambodja, Thailand naar Indonesie.
12 dec 2010 - Vliegen we van Jakarta, Indonesie naar Perth Australie
Dan rijden we met de Wicked Van naar Melbourne.
4 jan 2011 - Sydney, Australia
6 jan 2011 - Queenstown, New Zealand
26 jan 2011 vliegen we van Auckland, New Zealand via Santiago de Chile naar Bogota, Colombia.
3 - 9 maart 2011 Carnaval in Rio
Daarna willen we richting Buenos Aires, Argentinie en wellicht ook nog vliegen naar Patagonie.
Terug in Buenos Aires is het idee om via Cordoba, Mendoza en Salta richting Bolivia te reizen.
In Bolivia via Salar de Uyuni naar La Paz om via Lake Titicaca naar Peru over te steken. In Peru willen we naar Machu Picchu. Daarna via Lima en de kust terug naar Chile tot Santiago.
Het zal dan ongeveer juli / augustus 2011 zijn, winter in Zuid-Amerika. Hopen dan een afdaling te maken in Bariloche, Argentinie. Daarna beslissen we of we in Argentinie blijven om te kijken wat de mogelijkheden zijn voor een langer verblijf of we ontvluchten de winter op het zuidelijk halfrond en gaan de laatste 2 maanden naar Midden-Amerika waar het dan zomer is....
Bij terugkomst in Europa doen we eerst Madrid aan en daarna gaan we nog even op bezoek bij familie in Servie, daarna vliegen we terug naar Mokum.Dit is het globale plan, we houden jullie het komende jaar zo vaak als mogelijk op de hoogte!
Ennuh, don't be a stranger, hou ons ook op de hoogte!
Subscribe to:
Posts (Atom)