Reizen is voor een belangrijk deel nieuwsgierigheid, dus we hadden allebei zin om naar een land te gaan waar we allebei nog niet waren geweest. Oorspronkelijk was het plan om naar Punta del Diablo te gaan, maar aangezien de aanwezigheid van Skype met camera onzeker was zijn we direct naar Punta del Este doorgereden. Mama Loes werd namelijk 65 en wij zouden middels een groot scherm als verrassing online aanwezig zijn op het feest. En daar is Skype met camera voor nodig.
Punta del Esta sprak vooraf tot onze verbeelding, maar het bleek allemaal nogal teleurstellend. De skyline is die van een gemiddelde Spaanse Costa Brava plaats en na de Brazilaanse stranden vielen de grauwe stranden van Uruguay nogal tegen. Daarbij waren ook hier de kosten voor ons bescheiden budget nogal gortig. Na een aantal hostels bekeken te hebben zijn we uiteindelijk aan de hoofdstraat in een goeie kamer terecht gekomen. Ook het feit dat we die dag een groot deel van onze lieverds zouden zien maakte een hoop goed. Na een test met Vin en Gier zaten we een uurtje later in onze feestelijke outfits klaar voor het feest. En het werd een grote verrassing! Door de inleiding door Gier dacht een aantal dat we in levende lijve zouden verschijnen. Ondanks de haperende verbinding werd het een mooie happening waar we allemaal van hebben genoten.
Daarna zijn we een rondje Punta del Este gaan doen, over de landtong die het centrum eigenlijk is. Wat opviel waren de gemiddeld hoge leeftijd van de Uruguayanen en Argentijnen, de hoge prijzen en de hoeveelheid ´mate´ (ma-thee) die er wordt gedronken. Dat laatste is op zich wel een aardig verschijnsel en onlosmakelijk onderdeel van de Uruguayaanse en Argentijnse culturen (deze twee zijn nauw met elkaar verbonden, itt die van buurland Brazilie). Mate drinken is een essentieel onderdeel van de sociale omgangsvorm en de hele dag door worden mensen uitgenodigd voor een mate om onder het genot van de toestand van wereld te bespreken. Praktisch iedereen heeft daarom een soort mok met stalen rietje (bombilla), de droge mate, veel suiker en een thermosfles heet water bij zich om altijd en overal in de behoefte te kunnen voorzien. Op regelmatig verspreide punten staan vending machines waar tegen geringe investering de flessen kunnen worden bijgevuld. Na een drankje op het strand en een Aziatische maaltijd waar we allebei erg veel zin in hadden, zijn we op tijd onder de wol gekropen.
Een dag Punta del Este was meer dan genoeg en de volgende ochtend zaten we redelijk op tijd in de bus naar Montevideo. Nog zo´n stad die tot de verbeelding spreekt en dit keer gelukkig meer terecht. We zaten in het Green Hostel (beetje geitebreiers hostel, maar comfortabele kamer) middenin de stad, dus prima start om te gaan verkennen. Op aangeven van het hostel zijn we naar een eetcafe aan de overkant gegaan en hebben daar fantastisch lekker gegeten. De kok had eerder in kwalitatieve restaurants gewerkt (Punta del Este..) en dat was te merken. Vooral zijn spinazie-rode kool taartje was erg goed. Via de meatmarket aan de haven, alleen maar grote stukken steak, briljant, zijn we via een karakterstiek pleintje met antiekmarkt naar het grote plein waaraan het presidentieel paleis ligt. Een vrij lelijk gebouw, waarvan men destijds dacht dat het modern was en de tand des tijds wel zou doorstaan. Via een voorheen literair cafe, soort van Hoppe, en de grote winkelstraat, waar ons dringend werd aangeraden niet al te lang te blijven lopen ivm overvallen, zijn we met een tas vol eten naar het hostel gegaan. Om de kosten enigszins te drukken hebben we zelf een maaltijd in elkaar gedraaid en zijn wederom vroeg gaan tukken.
De volgende dag zaten we alweer vroeg in de bus richting Colonia del Sacramento. Een oud stadje aan de Rio de la Plata (waaraan ook Buenos Aires en Montevideo liggen) met straten met hobbelstenen en perfect onderhouden antieke pleinen en huizen, maw Unesco erfgoed. We hebben eerst onze spullen gedumpt in ons Hostal de las Poetas en zijn daarna op pad gegaan. De geschiedenis en architectuur maken het stadje op zich interessant, het feit dat het daardoor een van de belangrijkste toeristenpleisters van Uruguay is geworden doet echter af aan de sfeer. Vergelijkbaar met het gevoel dat je krijgt als je door Marken of Urk loopt. Overal kun je snuisterijen kopen en de prijzen (in restaurants) zijn relatief hoog. We zijn uiteindelijk gerechten gaan delen om toch op een terras te kunnen zitten en ons dagelijkse budget niet al teveel schade aan te doen. We hebben die middag (eigenlijk al veel eerder) besloten om een dag later de boot naar Buenos Aires te nemen en na wat gehannes bij het loket onze tickets gekocht. ´s Avonds hebben we zelf weer gekookt en zijn met erg veel zin om eindelijk naar Argentinie te gaan ons bed ingedoken.
Uruguay is ons dus een beetje tegengevallen, het was eigenlijk te saai na de swingende cultuur van Brazilie. Met een dikke glimlach zaten we de volgende dag dan ook op de Zuid-Amerikaanse Koegelwieck (zie snelboot naar Terschelling) op weg naar ons volgende avontuur!
No comments:
Post a Comment